„Przemiana” Franza Kafki to przejmujące studium ludzkiej metamorfozy. Plastyka przedstawienia, przeobraża się w miarę rozwoju akcji. Współgra z wypowiadanymi przez aktorów słowami, które obnażają kolejne warstwy pospolitych upodobań rodziny, aby dotrzeć do pytań o relacje między członkami rodziny, o podstawy istoty ludzkiej egzystencji. Zmieniające się kreacje postaci w części początkowej spektaklu oddają  realia codzienności, w miarę rozwoju akcji ulegają przemianie, zmieniają kształty i wprowadzają widza w stan na granicy halucynacji, postępującego zaburzenia osobowości w którym wszystko staje się możliwe. Przestrzeń plastyki spektaklu współorganizuje działania postaci, na podobieństwo żywej tkanki przeistacza się współtworząc warstwę emocjonalną spektaklu. Kostiumy, rekwizyty, charakteryzacja Elżbieta Anna Sadkowski( Samek).

„Tylko dlatego, że ludzie wytężają wszystkie siły i ochoczo sobie pomagają, utrzymują się na znośnej wysokości nad piekielną głębią, do której się garną. Są ze sobą powiązani linami i źle jest już wtedy, gdy te liny poluzują się wokół jednego z nich i opada on nieco głębiej niż inni, w pustą przestrzeń, a straszne jest, gdy liny wokół niego się zerwą i on spada. Dlatego trzeba się trzymać innych.” Franz Kafka