Zaprojektowanie oprawy plastycznej do wystawy twórcy ludowego wymaga szczególnego podejścia. W pierwszej kolejności trzeba poznać uwarunkowania regionalne charakterystyczne dla okolic z których pochodzi artysta. Poszukać klucza do stworzenia przestrzeni, klimatu wnętrza, które by współgrało, było rodzime z dziełami twórcy. Piękno prac artystów regionalnych, często w prostym, pozornie naiwnym przedstawieniu widzenia świata, w naturalnym odwzorowaniu kształtów natury, trudów codziennego życia, niesie bogaty przekaz mądrości ludowej. Scenografia do wystawy „Żeby nie zatracić korzeni” zakopiańskiej artystki ludowej Zofii Majerczyk–Owczarek. Koncepcja wystawy, scenografia, materiały wydawnicze  Elżbieta Anna Sadkowski ( Samek).

Dla potrzeb ekspozycji obrazów malowanych na szkle przez artystkę ludową została wykonana scenografia w klimatach izby góralskiej. Przestrzeń została zaaranżowana zabytkowymi, regionalnymi meblami, a obrazy zawieszone na dywanikach ludowych. Ponieważ artystka wykonuje też hafty, zostały one wyeksponowane łącznie z innymi elementami regionalnymi strojów podhalańskich. Zamysłem takiego rozwiązania scenografii ekspozycji było wprowadzenie widza w klimat góralskiej dziedziny, stąd na wystawie oryginalny warsztat tkacki, malowana skrzynia ludowa, w której przechowywane były ubrania „paradne” i przedmioty codziennego użytku na Podhalu. Tak zaprojektowana plastyka wystawy, wyodrębniła przestrzeń dla widza do spotkania ze światem Aniołów, zadumanych Madonn góralskiej artystki,  klimat dla zadumy nad  prostotą piękna zrodzoną w obliczu tatrzańskich wierchów. Wystawa była prezentowana w autorskiej galerii Elżbiety Anny Sadkowski ( Samek) w Zakopanym .