Adaptacja najsłynniejszej powieści  Franza Kafki. Spektakl pełen mrocznej tajemniczości i wieloznaczność. Scenografia szczególnie na początku oszczędnie operuje plastyką, na prawie pustej scenie stoi jedynie łózko, w miarę rozwoju akcji dekoracje ewoluują budując krajobraz osaczania. Tylna ściana ulega przeobrażeniu, otwiera się szereg niewidocznych wcześniej drzwi. Przestrzeń wypełnia się postaciami, z każdą sceną, atmosfera gęstnieje. Przestrzeń pokoju wchłania świat zewnętrzny. Kreacji postaci są celowo przerysowywane, wyolbrzymione. Do kostiumów zostają wprowadzone znaki – symbole w nadnaturalnych wymiarach.  Scenografia, kostiumy, maski Elżbieta Anna Sadkowski (Samek).