Elisabeth – Sisi – Elżbieta, „mewa Territet”


910 września 1889 roku cesarzowa Elżbieta przebywa w Genewie,w drodze na statek podbiega włoski anarchista i wbija jej ostry pilnik w serce. Po zamordowaniu cesarzowej zeznał :„chciałem po prostu zabić jakiegoś władcę”. Cesarz Franciszek Józef, po o śmierci ukochanej żony powiedział: „Była to wyjątkową kobietą, chlubą mojego tronu i życia”. 22 maja 1902 w sercu Territet nad Jeziorem Lemańskim, następuje inauguracja pomnika Cesarzowej Elżbiety -,„Monument à la mémoire de l’impératrice Elisabeth d’Autriche” dłuta szwajcarskiego rzeźbiarza Antonio Chiattone. Posag wyrzeźbiony w ważącym 18 ton białym bloku marmuru Carrara. Niezwykły to pomnik emanujący wewnętrznym spokojem. Siedząca postać kobiety z twarzą opartą na dłoni, obraz zadumy i melancholii. W wyrazie pełna majestatu i szlachetność, a  jednocześnie spokojna i cicha spogląda w dal.

Bywają dni, gdy zapatrzona  w toń jeziora i masyw Alp jest tak nieobecna, czasami na jej twarzy można zobaczyć cień uśmiechu, tak bywają dni, gdy delikatnie uśmiecha się. W czerwcu, gdy zakwitają róże, otoczona pąkami najszlachetniejszy szczepów wygląda prześlicznie i tak młodo – mieszkańcy  nazywają ja tu „Sissi, une mouette à Territet”- Sisi Mewa Territet.  Kochała Jezioro Lemańskie, bywała tu wiele razy, dziś Elżbieta, cesarzowa, pamięcią miłości nadal tu żywa jest i co dnia w dal, w ten ostatni rejs wybiera się.

tekst i zdjęcia Elżbieta A.Sadkowski

Le 10 septembre 1889, l’impératrice séjourna à Genève. Ce jour-là, alors qu’elle s’apprêta à embarquer sur un bateau, elle fut approchée par un anarchiste italien qui lui enfonça une lime finement aiguisée dans la poitrine qui l’a toucha en plein cœur. Après le meurtre, il avoua avoir voulu tuer quelqu’un d’important, quelqu’un de riche. L’empereur François Joseph après le décès de son épouse bien aimée dit « Elle était une femme exceptionnelle, la fierté de mon trône et de ma vie ». Le 22 mai 1902, au cœur de Territet au bord du lac Léman on inaugura  Le Monument à la mémoire de l’impératrice Elisabeth d’Autriche du sculpteur suisse Antonio Chiattone. La statue est sculptée dans un bloc de marbre de Carrara de 18 tonnes. C’est un monument exceptionnel qui rayonne la paix intérieure. Il représente une femme assise appuyant son visage sur sa main  – une image de recueillement et de mélancolie. Une expression de la majesté et de la noblesse d’une femme douce et silencieuse qui regarde au loin. Il y a des jours où avec son regard fixé sur le lac et sur les sommets des Alpes elle paraît tellement absente et  parfois sur son visage, on peut apercevoir l’ombre d’un sourire. Oui, il y a des jours où elle sourit légèrement. En juin, entourée de roses de variétés les plus nobles, elle est magnifique et elle paraît tellement jeune – les habitants l’appellent « Sissi, une mouette à Territet ». Elle aima le lac Léman, elle y séjourna à maintes reprises. Aujourd’hui, l’impératrice Elisabeth y est toujours présente par la mémoire de l’amour et tous les jours elle s’apprête à partir pour son dernier voyage.