Niezwykła sztuka o poszukiwaniu przez człowieka wolności. Gdzie wyzwolenie przynosi dopiero własna śmierci. Punktem wyjścia do rozwiązania scenografii była koncepcja reżysera, aby akcja spektaklu rozgrywała się w przestrzeni „ogródka rozkoszy” na podobieństwo placu zabaw dla dzieci. W świecie, w którym bez wysiłku można dosięgnąć nieba, wcielić się w bogów, przeżyć słodycz władczego okrucieństwa. Kaligula, w stworzonym przez siebie ogródku rozkoszy wciąga w wir zabawy jak dziecko obcy sobie, ogłupiały świat, tylko, że tu rozgrywa się zabawa o życie, a bohaterowie są zabawkami w rękach szaleńca. W dramacie są dwa światy: prymarny świat Kaliguli i świat tłumu poza Kaligulą i to znalazło odzwierciedlenie w rozwiązaniu scenografii. I tak powstaje ogródek rozkoszy, który w niewyjaśniony sposób przeobrazi się w miarę rozwoju akcji w miejsce tortur. Scenografia, kostiumy, charakteryzacja Elżbieta Anna Sadkowski(Samek)

„Gdybym dostał księżyc, gdyby wystarczała miłość – wszystko by się zmieniło. Lecz jak zatamować to pragnienie? Jakie serce, jaki bóg miałby dla mnie głębokość jeziora?” Albert Camus „Kaligula”

Budowa scenografii.

Dekoracja zbudowana jest z czterech zasadniczych części: 1. ogródek rozkoszy, 2.  ażurowe arkady, 3. wisząca struktura, 4. podwieszona przechowalnia ubiorów

1. Plac zabaw „ogródek rozkoszy” jest to duży element przestrzenny przypominający twór organiczny, skonstruowany z lekkich elementów metalowych. Posiada trzy zasadnicze poziomy gry dla aktora. Poziom sceny, poziom podestu pośredniego – karuzeli, poziom podestu górnego ze zjeżdżalnią. Jest zaprojektowany z modułów, które można łączyć w różnych kombinacjach. Wszystkie elementy na placu zabaw są wprawiane w ruch jedynie przez samych aktorów.
2. Arkady  to lekkie, mobilne elementy pokryte ażurową powłoką. Jest ich pięć o różnych gabarytach. Umożliwiają wydzielanie przestrzeni scenicznej w różnych konfiguracjach.
3. Geomorfologiczna struktura rozwieszona ponad scena, pełni role wieloznacznego poziomu ponad, aby w kulminacyjnym momencie okryć  „ogródek rozkoszy” nową skórą.
4. Kostiumy wierzchnie aktorów na początku przedstawienia wiszą ponad planem akcji w przechowalni. Postacie są ubrane w kostiumy przypominające rodzaj obcisłego uniformu. W miarę rozwijania się akcji z góry na scenę spuszczane są kostiumy wierzchnie. 

Kostiumy są dwu warstwowe, na spodni kombinezon jest narzucany właściwy ubiór wierzchni. Jest on ażurowy i mobilny, może przybierać zmienne kształty. Uzyskuje się to przez podpinanie poszczególnych fragmentów lub rozpuszczanie części przymarszczonych. Wywijanie kostiumu na lewa stronę.  Istnieje też możliwość ubierania jednego kostiumu na raz przez kilka postaci. Takie rozwiązanie ubiorów umożliwia budowanie zmiennych aranżacji przestrzennych z grup postaci i ich kostiumów, drapowanie kostiumami dekoracji stałych.